boonndyy

last post bago magbagong buhay..haha

"Sometimes, broken love is like this: I will still be thinking of you just the same way, I will still be feeling those butterflies in my stomach whenever you're around, I will still look at you with such wonder of how someone so near to perfection came my way, I will still care for you just the same way, I will still pray for you every night before I sleep, but the only difference is, you will never ever know."

"Mistakes make me think, make me realize what I had, what I've lost, and what I've taken for granted. They make me realize that sometimes there are no next times, no time outs, and no second chances."

"Why do we miss a person? it’s either because we realize that we never treasured the moments when they were always there, and it left us wishing we could turn back time again; or we ’re too happy with them, we enjoyed every single moment, that we became so used to the idea of having them around…but when we finally walked separate lives, we realized that a moment spent without them is like dying stars which slowly leave the sky"

"Sometimes, no matter how much you miss someone, it’s still wiser not to have that person back again… Less tears; less pain"

kung gusto mong masayang ang mga susunod n mga minuto s buhay mo..inaanyayahan kitang bsahin ang mga susunod kong isusulat. Tara, kwentuhan muna tayo, bka may matutunan k s akin.

mlakas ang ulan knina.mghapon umuulan..nghiwalay kami nig aking ksma s dulong istasyon ng lrt, dumiretso aq kung san lagi nghhntay ng fx. mag iisang oras n akong nndun, nrinig ko si mamang barker "wla tlgang dumadaan n junction n jeep o fx". Npaisip aq..sinubukan kong mag abang n ln s may terminal pero dhil mukhang malas aq..wla ring msakyan

Dahil umiral ang pgkahyper ko.yan..nagsimula akong mglakad patungo dun s mall n tmbayan ng mga estudyante. Hbang nglalakad, kung anu anu ang pumapasok s utak ko..Naisipan kong mag rehearse ng aking "speech" pra s inaasahang muling pagttagpo ng isang tao n mnhal ko n s tingin ko nman ay nde matutuloy. pero s aking pglalakad, ang dami kong nkita..mga sskyan, mga taong ngllkad din at mga basura n tinapon ln s bangketa.

naisip ko, panu b uunlad ang ating pinakamamahal n bansa kung ang pagtapon ln ng basura ay nde p nten mgwang itapon s tamang lugar. Lagi tayong ngrrklamo tungkol s mga baha at sinisisi nten ang mmda pero nde b tau rin ang may kslanan kung bket ngkkbaha?

habang iniisip ko iyon, may bglang sumulpot n batang puslit s aking hrapan. kawawa nman siya,ang una kong inisip ay pinabayaan n sya ng knyang mga magulang. Sabi ni jose rizal, ang kbtaan ang pag asa ng bayan pero panu yun mngyyari kung bata p ln ay pinapabayaan n nten, anu n ang mngyyari s bayan nten kung ang pag asa ng bayan ay wla ng pag asa.

Paano mgiging pag asa ng bayan ang mga kabataan kung ang kabataan nga mismo ay nde n rin umaasa n sila ang pag asa ng bayan?

Nlungkot ako s ktotohanang ito sbay nkita ko ang bata n lumiko s may knto..may ksama nman pla..bumili ln ng bigas n knilang kkainin para s hpunan.mdyo nkahinga ako ng mlalim dahil alam kong may pag asa p ang btang iyon n mging pag asa ng bayan.

nglakad p ako ng konti. nkita ko ang billboard ng burger king..syet,nggutom n ako..ang sarap nung burger. mkadaan nga muna s robinsons pra mgpatuyo.nag ikot muna aq at npadpad s may mcdo..ngkkaron ng training ang mga bagong crew..mbabait at laging nkangiti..khit papano, npagaan nla ang pkiramdam ko,s dndala kong problema..

ang isang simpleng ngiti n nagmula khit s isang estranghero, ay kyang mgpakasaya ng isang tao n may hnagpis s buhay

umorder aq ng burger value meal with extra salt and catsup n nde go big time kasi wla n akong pera, iddaan ko n ln s catsup at asin..tulad nga ng sabe nila,pantawid gutom ln.Pero mswerte pa rin aq kc mcdo ang pagkain ko nde tulad n mga taong ngpapkahirap at naghihikahos para ln mkakain ng kanin at asin para s hapunan..mswerte akong nilalang

Mtagal n ang nilagi kong oras s robinsons, oras n para mag abang uli ng msskyan. Naisipan kong s may sta lucia n ln mag abang ng msskyan dahil alam kong mraming dyip ang nag aabang dun ng pasahero.

Habang nglalakad, pinagmmsdan kong mbuti ang aking dinaraanan, para nde madulas at mkaiwas s mga mgnnkaw dahil s mdilim n kalye n puno ng tao n talo p ang quiapo s kasikipan. Nkramdam aq n may tumusok s likuran ko, dali dali akong tumingin s aking likuran, nkita ko ang isang mtnda n uugod ugod n pinapayungan ng isang binata. Binilisan ko ang aking lakad at daliang tnignan ang aking bag pra mlman kung may nwala s akin

S ksmaang palad ay meron nwala s akin, nbuksan ang zipper ng isa bulsa ng aking bag n may lamang mga bolpen at lapis, highlighter, susi at asul kong ipod n may screen protector at silicon case na kinabitan ng bagong earphones.

CHEAP ung mgnnakaw, nde kinuwa ung G-tech o ung faber castell n highlighter. ang kinuwa lamang ay ang ordinaryong pilot bolpen. Naisip cguro nung mgnnakaw n kung ang ipod yung kukunin nya, wla nman syang charger, bibili p sya at mpapagastos. At cgurado kong nde nya trip ang mga kanta doon.Khit papaano ay sinuwerte aq dun. Ginabayan aq ng aking guardian angel n nde mpahamak.

Ang mga magnnakaw ay mga taong tamad. khit n msipag silang magnakaw. Sila ay may kkyahan na magtrabaho para buhayin ang knilang mga srili pero mas ninanais p rin nla n gumawa ng msma. Katwiran nla, wlang trabaho n mahanap at kung meron nman ay wla pra s knila dhil nde sila nkpag aral khit lamang elementarya. Kung mababaw ka mag isip, mniniwala k s knila. Pero kung ttgnan mo sa mas mlawak n pagtingin, Ang dami daming desenteng trabaho, nde kailangan mkpagtpos para mging isang jeepney driver, pra mging isang katulong. Khit papano ay mrrangal ang mga trabahong eto, tulad nga ng sabi nla "Pag ayaw mraming dahilan pero kpag gusto mraming paraan"

Nanakawan n ako..wla p akong mskyan. mali ang inakala ko, wla ring jeep..nstranded s lakas ng ulan. mtgal p bago aq mkasakay, bka matuluyan n akong mnakawa nnito sabe ko s srili, pumunta n ln aq s mall at muling ngpalipas ng oras. Tnxt ko ang aking kapatid at cnbing daanan n ln aq pag uwi, buti n ln at nsa eskwelahan p sya. Nag ikot ikot aq s mall at dun ko ginugol ang oras ko hanggang s mkakita aq ng upuan. Umupo aq at nghintay ng oras n pagkabagal bagal. Tnxt ko nman ang isa kong kaibigan at cnabi ang aking nging desisyon tungkol s isang problema n aking dndala.

Gusto kong tpusin ang lahat ng nngyari tungkol s isang bagay s maayos n paraan. Mtatamo lamang ito s pgkakaroon ng masinsinang pag uusap. Pero un nga, malabo kung mgkkaron ng isang msinsinang pag uusap at kung mtutuloy nga ito n nkatakda kinabukasan. Kung nde mgkakaroon ng isang msinsinang pag uusap, sabe ko s srili ko n ayaw ko na.mxado n akong nsaktan. Kung gusto nya mgtpos kame ng gnito, sige pagbbigyan ko sya,mabait nman aq e..mpagbigay..mtagal n akong nagtiis, kelangan ng tapusin.

Lumipas nga ang oras n pagkabagal bagal, ssunduin n aq. Nilakad ko hanggang s may burger king n kung saan msrap ang mga burger tulad ng nsa billboard n nkita ko knina lamang habang ngllkad. Mrami p rin tao.stranded, wla p rin mskyan. Ayan na, dumating n ang sundo ko.. Sumakay aq at npasinghap. Ang srap ng pkiramdam n alam mong may ksma k n s malungkot mong araw at alam mong mkakauwi k n at mkkpahinga.

Mas msrap sana kung ang taong ito ay ung pinapangarap mong mksama habambuhay, pero ang buhay ay nde gnun kdali. Kailangan mong magtiis at paghirapan ang mga bagay n gusto mong mkamtam pero nde p rin cgurado n s kbila ng lhat ng gnwa mo ay maabot mo ang mga ito.

Nde lahat ng bagay n pinaghirapan ay mkukuwa, nde patas ang mundo at tanga ln ang mgsasabi n mdali mbuhay, cguradong nde sya nkranas ng paghhinagpis at nde nkaramdam ng puot at galit s knyang buhay.

Nsa tao kung paano nya ggwing mkabuluhan ang knyang buhay, eto ay nkadepnde s mga desisyon n ating ggwin para s ating kinabukasan. S mga desisyong ito iikot ang knyang mundo at ang isang maling hakbang ay maaaring magdulot ng ksawian s buhay.

Nde nating pwdeng blikan ang mga nngyari na, nde tau pwdeng mbuhay s ating nkaraan. Ang pinakamggwa nten ay mbuhay ng maayos pra s ating kinabukasan n may ngiti s ating labi at tuwa s ating mga puso. Tndaan n ang bawat araw n bngay s atin ay nde dahil kailangan ntin ito, kundi dahil may nangangailangan s atin.

"If you don't wanna stick around then baby forget about me"

three words, eight letters..wish that I will have the chance to say this to you